بامدادان بر جایگاهی سنگی می نشینم
و برایت نامه های عاشقانه می نویسم
با قلمی از پَر جغد
که آن را در دواتی
در دوردست فرو می برم
دواتی ملقب به دریا
دستم را برای دست دادن با تو دراز می کنم
اما تو ساحل دیگر دریایی، در آفریقا،
گرمای دستت را احساس می کنم
در حالی که انگشتان مرا در خود گرفته است...
آه! چه زیباست داستان عشق من با شَبحِ تو!
"غاده السمان"
بهار 1998
ترجمه: دکتر عبدالحسین فرزاد
از کتاب: ابدیت، لحظه ی عشق
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
